De overlast van de uitstoot van Tata Steel hier in Beverwijk is voor mij en mijn gezin op een schaal van 1 op 10 vaak een 9. De geur van de Kooksfabriek is echt verschrikkelijk. Je wordt er misselijk van, krijgt branderige ogen, hoofdpijn en keelpijn. En je weet gewoon als je het ruikt, dit is niet goed om in te ademen. Dat is dan ook de reden dat we een luchtreiniger hebben aangeschaft. Zo proberen we om het hier leefbaarder te maken en er in ieder geval voor te zorgen dat de kinderen in schone lucht slapen.
Tata Steel een taboe
Over de overlast praten gebeurt hier in Beverwijk nauwelijks. Er werken veel mensen bij Tata Steel en ze zijn niet beter gewend. De overlast hoort er gewoon bij. Je hoeft maar een negatieve ervaring te delen of je krijgt als opmerking ‘Dan verhuis je toch!’ En heel eerlijk, als iemand mij van te voren op een briefje had meegegeven dat ik in mijn eigen woonhuis zoveel last zou hebben van Tata Steel, dan was ik hier tien jaar geleden nooit komen wonen. Laat staan dat hier ik zwanger was geworden of mijn gezin had gesticht.
De lucht die we vaak inademen is verschrikkelijk als ik dit had geweten, was ik hier nooit gaan wonen.
Zomers het ergst
De overlast werd ongeveer drie jaar geleden echt erger. De situatie is extremer geworden. De zomers zijn het ergste voor ons. In de hitte van vorig jaar kan je de ramen en ventilatieluiken niet dicht laten; iets wat ik in de winter wel doe. Dan kijken we eerst naar de windrichting van die dag. In de zomer, als er geen zuchtje wind is, dan blijft die smogachtige lucht hangen in ons huis en duurt soms uren voordat het weg is. Houden we de ramen dicht, dan wordt het in ons huis zonder overdrijven op warme dagen 32 of 33 graden.
Sussen zonder daden
Huilend heb ik vorig jaar bij Tata Steel aan de telefoon gehangen. Ik heb in tranen gesmeekt of ze iets aan deze situatie wilden doen. En hoewel ik eerst dacht dat ze wel oprecht geïnteresseerd waren, begrijp ik nu dat het vooral veel sussende woorden waren zonder daden. Geen enkele manier van zorgen uiten levert resultaat op. Ook niet als ik via de stofmelder of omgevingsdienst melding maak. Mijn grootste irritatie én angst zit in het feit dat mijn zoon van 7 en dochter van 5 hierin moeten leven. Tata Steel en alle betrokken instanties weten al lang wat dit met de gezondheid van kinderen doet, maar het interesseert ze denk ik niet.
Met de auto op pad voor frisse lucht
De zomer komt er nu weer aan. Daar kan ik best wel gestrest over zijn. Je moet toch frisse en gezonde lucht in je leefomgeving kunnen inademen en een raam open kunnen laten? De kinderen buiten laten spelen of een rondje kunnen hardlopen zonder te kijken wat de windrichting is voor die dag? Nu pakken we vaak de auto om in een andere woonplaats te gaan wandelen waar wel frisse lucht is. Onze zorgen zijn inmiddels zo erg dat we hier niet meer willen wonen. We willen verhuizen, alleen is dat in de huidige woningmarkt geen makkelijke opgave. De huizen zijn een stuk duurder. Onze kinderen zitten hier op school. Ik voel me nu genoodzaakt om mijn kinderen uit hun veilige sociale omgeving weg te halen. En daar kan ik ontzettend boos om worden, want dat willen we eigenlijk niet.
Heb je overlast? Meld het!
Iedereen die hier komt wonen zou eigenlijk moeten weten waarin ze terechtkomen. En wat voor een stoffen ze dan allemaal inademen. Ik kan alleen maar hopen dat er echt iets gaat gebeuren met de overlast van Tata Steel en we een schonere lucht krijgen. Tot die tijd wil ik alleen maar zeggen: heb je overlast? Meld het dan; dat recht heb je! Samen naar een gezondere lucht voor alle omwonenden, maar vooral voor de volgende generaties!
Wonen naast Tata is ongezond. Als buren hebben we last van stank, stof en geluid en maken kosten voor schoonmaak, onderhoud en soms zelfs verhuizing. Wij zetten de collectieve massaschadeclaim door. Vindt u ook dat u recht heeft op een vergoeding?